Zaadoptowany na potrzeby szkoły budynek był zdecydowanie niewystarczający w stosunku do rosnących potrzeb. Na przykład w roku szkolnym 1951/1952 w szkole uczyło się 357 uczniów w bardzo licznych klasach, nawet liczących 55 osób. Nauka musiała odbywać się na dwie zmiany. Brakowało internatu i sal lekcyjnych, w których młodzież mogłaby swobodnie się uczyć. W celu tymczasowego rozwiązania kwestii zakwaterowania uczniów zakupiono i przewieziono na teren szkoły drewniany budynek letniskowy, który po pracach adaptacyjnych przetrwał do 1979 roku, pełniąc do tego czasu rolę szkolnej bursy. Około 1950 roku zapadła decyzja o budowie nowego budynku szkoły z prawdziwego zdarzenia. W 1952 roku powstał Komitet Budowy Szkoły. W 1953 roku został zatwierdzony plan budynku przez Ministra Oświaty. Z zebranych pieniędzy został zakupiony plac pod budowę. Wtedy mogły rozpocząć się prace budowlane, które osobiście doglądał dyrektor Stanisław Ciąćka. Dyrektor potrafił na budowie spędzać wakacje, o czym wspomina po latach jego córka – pani Ewa Ciąćka – Urbańska, która jako małe dziecko towarzyszyła tacie przy wizytacji budowy. Wówczas dostawała od szkolnej sekretarki kredki i papier, by mogła sobie rysować, gdy tata będzie zajęty. Dzisiaj śmieje się z tamtych dni spędzonych wraz z tatą na budowie szkół, że zaważyły na tym, iż po wielu latach została inżynierem.